İtiraf edin... 

Hangi takımı tutarsanız tutun, tuttuğunuz takım Yılmaz Vural'ın takımına karşı oynadığı zaman merak edersiniz neler olacak diye. Çünkü o şu anda Türk futbolundaki en renkli teknik adam!

Onu yıllardır sinirli yapısıyla, oyuncuları hırpalarken, saha kenarında zıplarken ya da yuvarlanırken görüyoruz. Bunu izlerken de gülüyoruz. Acaba hangi Galatasaray'lı Servet'in hatasıyla gol yediği zamanlarda tepinmez? Ya da hangi Fenerbahçe'li Güiza'nın kaçırdığı onlarca golden sonra Güiza'yı hırpalamak istememiştir? Sorun hangi takımlı olduğunuz, takımınızın durumu ya da buna benzer bir şey asla değil. Yılmaz Vural senelerdir başında bulunduğu kulüplere ruhunu, emeğini fazla fazla vermiştir, vermiştir ki; her yediği golden sonra canı acımıştır. Aynı bizim gibi üzülüp, bizim gibi tepki vermiştir. Medya olarak ona bu kadar tepki verilmesinin sebebi de onun bir taraftar gibi duygularını saha kenarında ya da basın toplantısında tamamen yansıtmasındandır.



Yandaki resim Derwall ile birlikte Galatasaray antrenmanını izlerken 90'lı senelerin başından bir kare. Vural'ı eleştirirken düşünelim hep birlikte acaba kaç tane Süper Lig takımı Kasımpaşa kadar ofansif oynamaya, futbolun güzelliklerini amatörce göstermeye çalışıyor? 

Vural aslında futbol konusunda ihtisas yapmış ender teknik adamlarımızdan. Hem Almanya hem Türkiye'de Spor Akademisi bitirmiş, Futbol üzerine en az tüm spor yazarları kadar ihtisas yapmış bir adamdır Yılmaz Vural. İşte onu sevmememizin sebebi budur! Biz sevmeyiz bilen, okuyan başarıya giden adamı.


Bana kalırsa Vural'ın iki farklı dünyası var. Biri saha içinde oyunun içine giren oyunu yaşayan tekink adam kimliği; asık suratlı bağıran çağıran. Saha dışında ise bu adam bambaşka anlatılamayacak kadar gülen espri yapan içtenliğiyle konuşan bi adam. İçi dışı bir derler ya tam öyle işte. Sen sinirlenme de kim sinirlensin hocam? Aragones, Del Bosque, Skibbe kadar değer veremedik sana! Hadi futboldan anlamıyoruz da, eğlenceli "insan" yanını da mı göremedik?